Sunday, January 14, 2007


Το Αρθρο 16 του Συντάγματος

Τα κυριότερα σημεία: «Η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες, η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του κράτους»…, «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους…», «έχει σκοπό…την αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες», «Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας σε όλες τις βαθμίδες της στα κρατικά εκπαιδευτήρια…», «Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Τα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Κράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που αφορούν τους οργανισμούς τους»…,
«Η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται».

Η συναίνεση στο προκαταρκτικό στάδιο της πρότασης αναθεώρησης σαν αποτέλεσμα θα έχει ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει στην επόμενη αναθεωρητική βουλή θα μπορεί να συντάξει το άρθρο ή να το καταργήσει αυθαίρετα μόνο με τους δικούς της 151 βουλευτές και χωρίς καμία συναίνεση με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Εάν η βουλή εγκρίνει τώρα με πάνω από 180 βουλευτές την αναθεώρηση δίνει λευκή επιταγή στην όποια επόμενη κυβέρνηση με 151 μόνο βουλευτές, να προχωρήσει μόνη της σε ανεξέλεγκτη αναθεώρηση ή και κατάργησή του άρθρου

Το παιχνίδι που παίζουν κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και διαφοροποιούνται από τη γραμμή του Γ.Παπανδρέου, ένα λόγο μόνο εξυπηρετεί να μη φυλλορροήσουν ψηφοφόροι του προς την Αριστερά. Στην επόμενη αναθεωρητική Βουλή θα επιτευχθεί ευρεία συναίνεση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αν δεν υπάρξουν μαζικές αντιδράσεις. Αν υποθέσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκει τρόπο και αποχωρεί από τη συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής για την αναθεώρηση του άρθρου 16, αυτό θα οφείλεται κύρια στο μαζικό φοιτητικό κίνημα , αλλά και στις αντιδράσεις που έχουν ξεσπάσει στο εσωτερικό του, θα προσπαθήσει να ξεπεράσει τη δυσαρέσκεια στους ψηφοφόρους σχετικά με την θέση του περί αναθεώρησης, ώστε να πάει στις εκλογές με τις λιγότερες απώλειες. Την επόμενη μέρα μετά τις εκλογές στην αναθεωρητική Βουλή θα δείξει ένα άλλο πρόσωπο είτε είναι κυβέρνηση, είτε αντιπολίτευση και θα αναθεώρησει το άρθρο 16.


Οι προτάσεις που είχε καταθέσει ο ΟΟΣΑ πριν 10 χρόνια(επί ΠΑΣΟΚ με υπουργό παιδείας το Γ.Παπανδρεόυ) για τη τριτοβάθμια εκπαίδευση κατέληγαν σε υποδείξεις από πλευράς ΟΟΣΑ για περιορισμό της δωρεάν Παιδείας και της λειτουργίας της σε πιο ανταποδοτική βάση, χαρακτήριζε ως «ξεπερασμένη» τη λογική της ισότητας ευκαιριών!!! Υπήρξαν και προτάσεις για κατάργηση της υποχρεωτικής πρωτοβάθμιας! με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει…
Οι προτάσεις του ΟΟΣΑ τον Ιούνιο του 2006 και η έκθεση αποτελεί το εργαλείο για τη χάραξη νέων πολιτικών προς την κατεύθυνση της παρεχόμενης δημόσιας υποχρεωτικής Εκπαίδευσης, βασισμένες όμως στο περιορισμό του δωρεάν δημόσιου χαρακτήρα ακόμα και της υποχρεωτικής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και στο περιορισμό της ισότητας ευκαιριών… Δεν είναι τυχαίο ότι ο ΟΟΣΑ, είναι η μετεξέλιξη του γνωστού οργανισμού του ψυχροπολεμικού σχεδίου Μάρσαλ…

Ήδη οι πρόταση της επιτροπής σοφών για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση που έχει κατατεθεί δείχνει το δρόμο προτείνοντας Να μπουν κοινωνικοί εταίροι (ιδιωτικές εταιρίες) και να χρηματοδοτούν επιλεκτικά τα σχολεία, να πάψει να υπάρχει ενιαία βιβλιογραφία.
Δηλαδή θα γίνουν σχολεία πολλών ταχυτήτων ανάλογα με την οικονομική επιφάνεια των γονέων, αφού και αυτοί θα συμβάλουν στα δίδακτρα. Να χρησιμοποιηθούν κριτήρια κοινωνικών φρονημάτων μέσα από ερωτηματολόγια που θα πρέπει να συμπληρώνονται.
Δηλαδή προτείνεται η πλήρης κατάργηση της ενιαίας παιδείας και της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων και η υπαγωγή των υποχρεώσεων της Πολιτείας για την διαμόρφωση των πολιτών της, σε κάποιους καιροσκόπους ιδιώτες…!!!

Η αναθεώρηση του Άρθρου 16 συμβαδίζει και με μία γενικότερη προσπάθεια εκποίησης της δημόσιας περιουσίας του κράτους σε επιχειρηματικούς ομίλους εδώ και χρόνια (π.χ. περιουσία ΕΟΤ στην «ΕΤΑ ΑΕ», ΕΣΥ, ΔΕΚΟ κ.ά.)
Πρέπει εδώ να τονιστεί το ενδιαφέρον των ιδιωτών για τα δημόσια πανεπιστήμια. Το ενδιαφέρον μάλλον εντοπίζεται στα κονδύλια του ΥΠΕΠΘ και στη μεγάλη περιουσία των Πανεπιστημίων και του ΟΣΚ που θα διαμελιστούν σε ιδιώτες. Μάλιστα σε συνέντευξη που έδωσε ο Θ. Βερέμης στις 8 Γενάρη στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ στην εκπομπή «άκρως ραδιοφωνικό και απόρρητο είπε μεταξύ άλλων για προτάσεις που αφορούν την ολοκληρωτική κατάργηση της δημόσιας δωρεάν παιδείας : «ο αγαπητός μου συνάδελφος Νίκος Αλιβιζάτος o oποίος θεωρεί ότι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό(σ.σ εννοεί την αναθεώρηση του άρθρου 16), αλλά το σκεπτικό του Αλιβιζάτου είναι ότι το πρόβλημα του δημόσιου Πανεπιστημίου είναι ακριβώς ότι είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Ο κ. Αλιβιζάτος αν καταλαβαίνω καλά λέει ν΄αλλάξει το νομικό καθεστώς του δημοσίου Πανεπιστημίου και να γίνει ιδιωτικού δικαίου..»
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=631288

Εύκολα λοιπόν μπορεί κάποιος να συμπεράνει ότι για πρώτη φορά θα επιχειρήσουν να κατοχυρώσουν συνταγματικά τη διαδικασία κατάλυσης του δημόσιου χαρακτήρα εκπαίδευσης. Η υπονόμευση βήμα-βήμα του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της Παιδείας οδηγεί στην εφαρμογή των εντολών ΟΟΣΑ.
Γι’ αυτό και η κυβέρνηση της Ν.Δ. προωθεί την άδηλη ιδιωτικοποίηση των δημόσιων Πανεπιστημίων δια της τεθλασμένης, με την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου. Γι’ αυτό υιοθετεί την τοποθέτηση μάνατζερ στα πανεπιστήμια, τη θέσπιση των χορηγιών από ιδιωτικές εταιρίες. Έτσι παρά τις αντίθετες δεσμεύσεις της μειώνει τη χρηματοδότηση, δεν αντιμετωπίζει τις ελλείψεις σε προσωπικό και επιβάλλει καθεστώς εποχικής και απλήρωτης εργασίας με συμβασιούχους διδάσκοντες
Η συνταγματική αλλαγή θα επιφέρει θεμελιώδες χτύπημα μεταξύ των άλλων και στην περίφημη «αρχή της ακαδημαϊκής ελευθερίας», η οποία θα αντικατασταθεί με την αρχή της «ελευθερίας του ανταγωνισμού» με καταστρεπτικό ρόλο στην ανάπτυξη των επιστημών και στην κατεύθυνση της έρευνας. Όπως προαναφέρθηκε η οδηγία της ΕΕ αναγνωρίζει επαγγελματικά δικαιώματα στα παραρτήματα ξένων κολλεγίων.



Τα επιχειρήματα υπέρ της αναθεώρησης δεν ευσταθούν ακόμα και για τους νεοφιλεύθερους

Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων επιβάλλεται από την ΕΕ.
Η ΕΕ δεν επεμβαίνει στην χάραξη της πολιτικής στα θέματα παιδείας και πολιτισμού στα κράτη μέλη των οποίων είναι αποκλειστική αρμοδιότητα η εφαρμογή της όποιας πολιτικής αποφασίσουν.
Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ήδη λειτουργούν με το καθεστώς franchising και δεν δημιουργούνται προβλήματα. Τα υπάρχοντα θα βρεθούν σε προβληματική κατάσταση από την είσοδο και νέων ανταγωνιστών που ίσως να έχουν κρατική ή άλλη υποστήριξη και έτσι εύκολα μπορεί να δημιουργηθούν καρτελ που θα ελέγξουν τον κλάδο.

ΟΔΗΓΙΑ ΕΕ 36/2005
Σύμφωνα με την Oδηγία 36/2005, η E.E. θέτει τρεις όρους για την αναγνώριση των κολεγίων στα κράτη-μέλη. Προβλέπεται ότι το κράτος υποδοχής -για παράδειγμα, η Eλλάδα- δικαιούται να επαληθεύει από το κράτος καταγωγής του τίτλου αποκλειστικά τα εξής σημεία:
α) Eάν η εκπαίδευση στο ίδρυμα που παρείχε την κατάρτιση έχει πιστοποιηθεί επισήμως από το εκπαιδευτικό ίδρυμα που βρίσκεται στο κράτος-μέλος καταγωγής του τίτλου.
β) Eάν οι τίτλοι εκπαίδευσης που έχουν εκδοθεί είναι οι ίδιοι με εκείνους που θα είχαν χορηγηθεί εάν η εκπαίδευση είχε πραγματοποιηθεί εξ ολοκλήρου στο κράτος-μέλος καταγωγής του τίτλου.
γ) Eάν οι τίτλοι εκπαίδευσης προσδίδουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα στην επικράτεια του κράτους-μέλους που χορήγησε τον τίτλο.
Συνεπώς δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το άρθρο 16.




Η Ελλάδα θα τιμωρηθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αν δεν αναθεωρήσει το άρθρο 16.
Με δεδομένο ότι η λειτουργία ξένων πανεπιστημίων από το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο και το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων ρυθμίζεται από σχετική οδηγία (τελευταία η 2005/36/ΕΚ) στο πλαίσιο των διατάξεων του πρωτογενούς κοινοτικού δικαίου που προστατεύουν την κινητικότητα των εργαζομένων, εκλείπουν οι λόγοι αναθεώρησης του άρθρου 16
Η αναθεώρηση του άρθρου 16 και γενικά τα εθνικά συντάγματα των κρατών-μελών δεν εμπλέκονται στο ζήτημα αυτό, στο μέτρο που πράγματι (και όχι με βάση φημολογίες) αυτό ρυθμίζεται από το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο.
Το ζήτημα των επαγγελματικών και όχι ακαδημαϊκών δικαιωμάτων ρυθμίζεται από σχετική οδηγία (τελευταία η 2005/36/ΕΚ) στο πλαίσιο των διατάξεων του πρωτογενούς κοινοτικού δικαίου που προστατεύουν την κινητικότητα των εργαζομένων.
Η πρόσφατη οδηγία για την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών (η λεγόμενη οδηγία Μπόλγκενσταϊν) εξαιρεί ρητά τις εκπαιδευτικές υπηρεσίες από την αρχή της χώρας προέλευσης. Το παράδειγμα της Ιταλίας με την απόφαση Νέρι, που κρίθηκε ότι παραβιάζει το κοινοτικό δίκαιο, γιατί η εθνική της νομοθεσία παρέχει τη δυνατότητα στα δικά της πανεπιστήμια να συνάπτουν συμβάσεις παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών με ιδιωτικές εταιρείες, ενώ δεν αναγνωρίζει την ίδια δυνατότητα σε πανεπιστήμια άλλων κρατών-μελών.
Στην Ελλάδα δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας για καταδίκη από την ΕΕ, γιατί η εθνική νομοθεσία δεν προβλέπει καθόλου τη δυνατότητα αυτή ή την απαγορεύει ρητά για όλους, έτσι δεν τίθεται ζήτημα δυσμενούς μεταχείρισης επιχειρήσεων άλλων χωρών-μελών που είναι συμβεβλημένες με πανεπιστήμια.
Είναι άλλο πράγμα οι πραγματικές εκπαιδευτικές υπηρεσίες που παρέχουν τα ίδια τα πανεπιστήμια στο έδαφος της χώρας προέλευσης, σε άλλη χώρα ή ακόμη και μέσω Διαδικτύου και άλλο η ανάθεση εκπαιδευτικών υπηρεσιών σε ιδιωτικές εταιρείες. Πρέπει συνεπώς το ζήτημα των κολεγίων να ρυθμιστεί επειγόντως με νόμο στο πλαίσιο αυτού που πράγματι προβλέπει το κοινοτικό δίκαιο και δεν υπάρχει καμιά αναγκαιότητα αναθεώρησης του 16.

Αναγκάζονται 50.000 φοιτητές και σπουδάζουν στο εξωτερικό.

Από την συλλογή στοιχείων που έκαναν οι συντάκτες μελέτης της εταιρείας ICAP προκύπτει ότι o φοιτητικός πληθυσμός των Ελλήνων στο εξωτερικό μειώνεται τα τελευταία 5 χρόνια .Ιδιαίτερα αυτή η πτωτική τάση παρουσιάζεται στον αριθμό προπτυχιακών φοιτητών. Αυτό οφείλεται στην διεύρυνση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδας κάτι το οποίο παραδέχονται και οι συντάκτες της μελέτης. Στην Αγγλία από το 2000-2001 έως το 2002-2003 υπάρχει πτωτική τάση. Από τα στοιχεία του UKCOSA, http://www.ukcosa.org.uk/pages/hestats.htm εμφανίζεται να διατηρείται έντονα η πτωτική τάση.Tο ακαδημαϊκό έτος 2003/2004 γραφτήκαν 22.825 (προπτυχιακοί,μεταπτυχιακοί) φοιτητές , το 2004/2005 19.685 εμφανίζεται μείωση 14%.
Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει το στοιχείο ότι στην Αγγλία για πρώτη φορά από το 2002/2003 ο αριθμός των μεταπτυχιακών φοιτητών 13.180 είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των προπτυχιακών φοιτητών 11.095.
Το συμπέρασμα που συνάγεται ότι αυξάνεται ο αριθμός των φοιτητών που έχουν αποφοιτήσει από ελληνικά πανεπιστήμια και πάνε απλά για μεταπτυχιακά στη Αγγλία.
Αυτό οφείλεται στο ότι οι φοιτητές παρατηρούν την όξυνση του ανταγωνισμού στη αγορά εργασίας και προσπαθούν να πάρουν όσο δυνατόν περισσότερα τυπικά προσόντα.. Επίσης πολλοί φοιτητές που σπούδασαν στον τόπο μόνιμης κατοικίας τους και με δεδομένη την ανυπαρξία διδάκτρων μπόρεσαν να αντέξουν το κόστος ζωής και τα δίδακτρα για 1 χρόνο στην Αγγλία.
Αυτή είναι η αντίφαση που ενυπάρχει στη επιχειρηματολογία υπέρ της κατάργησης του άρθρου 16 από την μια παρουσιάζονται υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης-ανταλλαγής ιδεών, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και από την άλλη επιχειρηματολογούν υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστήμιων για να μην σπουδάσει κανείς φοιτητής στο εξωτερικό.
Παρουσιάζουν το πρόβλημα της φοιτητικής μετανάστευσης χρήζοντας άμεσης θεσμικής αντιμετώπισης και μάλιστα με τη τροποποίηση του συντάγματος.

Ένα μεγάλο ποσοστό θα σπουδάσει έτσι και αλλιώς στο εξωτερικό γιατί έτσι επιθυμεί. Η ελεύθερη πρόσβαση στα Ελληνικά πανεπιστήμια μπορεί να σταματήσει την διαρροή χρημάτων και ανθρώπων και είναι θέμα νομοθετικών ρυθμίσεων.
Όσοι ισχυρίζονται ότι με την αναθεώρηση του άρθρου 16 μπορεί να επιβληθεί στα πανεπιστήμια άλλων κρατών-μελών να συνεργάζονται στην Ελλάδα όχι με κερδοσκοπικά κολέγια που λειτουργούν χωρίς προδιαγραφές, αλλά με μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά, ιδρύματα «υψηλών ακαδημαϊκών προδιαγραφών», λένε επίσης ανακρίβειες. Τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια είναι στην πλειονότητά τους (ιδίως όλα τα βρετανικά) δημόσια και έχουν δικαίωμα ελεύθερης εγκατάστασης σε άλλες χώρες-μέλη. Το πιο κρίσιμο κριτήριο ελέγχου είναι αν η χώρα προέλευσης του πανεπιστημίου αναγνωρίζει η ίδια, στο δικό της έδαφος, τα επαγγελματικά αυτά δικαιώματα.Ε. Βενιζέλος Ελευθεροτυπία 6/1/2006.
Η θέση της ΓΣΕΕ δια στόματος του προέδρου της κ. Παναγόπουλου είναι ότι «δεν απαιτείται αλλαγή του άρθρου 16. Εκείνο που απαιτείται είναι η ρύθμιση αυτού του αρρύθμιστου περιβάλλοντος που επικρατεί όπου διάφοροι μοιράζουν χαρτιά μηδενικής αξίας».
Θα ιδρυθούν σπουδαία ξένα πανεπιστήμια.
Τα ξένα πανεπιστήμια ήδη μπορούν να ιδρύσουν παραρτήματα. Δεν φαίνεται να υπάρχει το ενδιαφέρον σπουδαίων πανεπιστημίων για λειτουργία στην Ελλάδα.
Στην Εκπομπή: « Άκρως ραδιοφωνικό και απόρρητο » με τους Τάκη Σαράντη και Παναγιώτη Τσούτσια, στις 8/1/2007 ο Θ. Βερέμης δήλωνε:
«…αν αναθεωρηθεί το άρθρο 16, Το κράτος ας φροντίσει να αξιολογήσει σοβαρά αυτά τα ιδιωτικά ιδρύματα ή μήπως είναι περίπτερα... Δεν θα υπάρξουν πάντως πολλά. Νομίζω ότι θα υπάρξουν μερικά όπως υπάρχουν και σήμερα. Από κει και πέρα, ούτε το Χάρβαρντ, ούτε η Οξφόρδη θα έλθουν στην Ελλάδα, μπορώ να το εγγυηθώ αυτό, να το υπογράψω…»
Ένας ιδιώτης στη πράξη δεν διαθέτει τους τεράστιους πόρους που απαιτούνται για την ίδρυση πανεπιστημίου υψηλού επιπέδου και δεν αποσβένονται αφού η παραγωγικότητα των επιστημόνων εντείνεται με την ολοκλήρωση των σπουδών.
Αν κάποιος ιδιώτης είναι σε θέση να διαθέσει τα τεράστια ποσά που απαιτούνται προφανώς θα χρησιμοποιήσει κάποιους κρατικούς πόρους άλλων χωρών ή θα απαιτήσει κρατική χρηματοδότηση η οποία θα κοπεί από τα δημόσια Πανεπιστήμια και γενικά τη δημόσια Παιδεία.
Δηλαδή ένας ιδιώτης για το συμφέρον του θα αρχίσει να δημιουργεί πέμπτη φάλαγγα εφόσον κρίνει ότι αυτό τον συμφέρει εάν ο έλεγχος δεν είναι επαρκής.

Θα ιδρυθούν Μη κερδοσκοπικά Πανεπιστήμια; ΟΧΙ
Φέτος έμειναν κενές τουλάχιστον 20.000 θέσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ και σύρθηκαν παιδιά στους "εκπαιδευτικούς" ομίλους αυξάνοντας στο διπλάσιο τις εγγραφές τους γιατί έτσι ήθελε η κυβέρνηση.
Από την άλλη οι ιδιοκτήτες ΚΕΣ πιέζουν για την αναθεώρηση έχοντας κατά νου την αύξηση των ετήσιων διδάκτρων από 6000 ευρώ που είναι τώρα σε 10.000 ευρώ το χρόνο και απειλούν ότι επειδή είναι κερδοσκοπικές εταιρίες του κοινού εμπορικού δικαίου δεν μπορούν και δεν θέλουν να μετατραπούν σε Μη κερδοσκοπικές εταιρίες αναφέρουν δε στην ανακοίνωση τους απαξιώνοντας ακόμα και τους δικούς τους ανθρώπους ΝΔ-ΠΑΣΟΚ:
«Όλοι αυτοί βιάζονται να προσθέσουν ότι πανεπιστήμια θα ιδρύσουν μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί και όχι βεβαίως οι κακοί κερδοσκόποι ιδιώτες. Έχουμε την εντύπωση ότι αρκετοί από τους ομιλούντες δεν έχουν πλήρη γνώση της κατάσταση ςη οποία επικρατεί στον χώρο τον οποίο θα επηρεάσουν οι επιχειρούμενες αλλαγές του άρθρου 16 του Συντάγματος»
Σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες των ΚΕΣ, η αναθεώρηση του άρθρου 16 θα οδηγήσει στη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων γιατί διαφορετικά το υπουργείο Παιδείας δεν μπορεί να τα ελέγξει και συμπληρώνουν:
«Πώς μετά την αναθεώρηση του περίφημου άρθρου 16 θα μπορέσει το υπουργείο Παιδείας να ελέγξει τα κολέγια τα οποία ανήκουν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις;» αναφέρουν χαρακτηριστικά. Και προσθέτουν: «Μήπως σκοπεύει να τους επιβάλει διαφορετική εταιρική μορφή; Μήπως θα τους ζητήσει από κερδοσκοπικά να γίνουν μη κερδοσκοπικά; Μήπως θα τα κρατικοποιήσει;».

Υπάρχουν προβλήματα στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο.
Τα προβλήματα έχουν δημιουργηθεί από τις κυβερνητικές επεμβάσεις και τον εναγκαλισμό.
Άλλο οξύμωρο είναι ότι η φράξια των καθηγητών που έχουν ισχυρή πολιτική στήριξη είναι οι πλειονότητα αυτών που αντιμάχονται το δημόσιο πανεπιστήμιο και επιθυμούν την αναθεώρηση του άρθρου 16.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=627777#627781

αυτό οφείλεται σε κρυφές υποσχέσεις που λαμβάνουν για πολιτικά αξιώματα, θέσεις, απολαβές, μάνατζερ, κλπ. και άλλες σχέσεις οργανισμών που ανήκουν
Είναι λίγο πολύ όλοι αυτοί που ευθύνονται για το θολό τοπίο που καταγγέλλει η κυβέρνηση.
Ο πιο κατάλληλος θεσμός για να διαχειριστεί την κατάσταση στα πανεπιστήμια αποδεικνύεται στην πράξη ότι είναι ο θεσμός της γενικής συνέλευσης του Πανεπιστημίου όπου ισότιμα τα ενδιαφερόμενα μέρη οφείλουν, πρέπει και μπορούν να συνεργαστούν. Εκεί είναι που μπορεί να δημιουργηθεί το πλαίσιο για να αντιμετωπισθούν συνολικά τα προβλήματα και όλοι όσοι επιθυμούν την ίδρυση ξένων πανεπιστημίων σαν λύση για τα προβλήματα, οφείλουν να είναι συνεπείς και να παραιτηθούν από την δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση που παρέχουν ή τους παρέχεται. Σε αυτό το πλαίσιο και ενόψει των αντιδράσεων που έχουν ξεσπάσει σχετικά με τη κατάργηση της δωρεάν δημόσιας παιδείας οι 470 υπογραφές Πανεπιστημιακών http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=627777#627781

που δημοσιεύτηκαν στη Καθημερινή στις 14/10/2006 σαν «κίνηση υπέρ της μεταρρύθμισης που προωθεί η κυβέρνηση θα χρησιμοποιηθούν σαν ένα ακόμα επικοινωνιακό χαρτί για τη κυβέρνηση που θα επικαλεστεί ότι προηγήθηκε διάλογος, ποντάροντας στη συμμαχία με τους καθηγητές (που τώρα γίνονται και οικονομικοί διαχειριστές) θα ξεκινήσει επικοινωνιακή επίθεση για να πείσει την κοινή γνώμη για την ανάγκη αναθεώρησης του άρθρου 16 και το νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ κάτι που εμφανώς απέτυχε αφού και ο κος Βερέμης εμφανώς καταβεβλημένος, δήλωσε ότι όλα ήταν ιδέα του κου Αλιβιζάτου. Είναι λογικό ότι όσοι διαφώνησαν δημόσια με την υποχρέωση του κράτους στην παροχή δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης οφείλουν να παραιτηθούν από αυτήν εάν την υπηρετούν, εφόσον δεν τους εκφράζει μια τέτοια λογική προσέγγιση στην παιδεία.


Η σύνδεση των Πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας και η Μπολόνια σημαίνει στρατιές ανέργων.

Όταν τα στελέχη της κυβέρνησης μιλούν για την Μπολόνια, την αναφέρουν σαν μια καταναγκαστική διαδικασία κι άλλοτε σαν πολιτική επιλογή, με την οποία η κυβέρνηση συμφωνεί απόλυτα.
Ως προς το πρώτο ο πρώην υπουργός παιδείας Πέτρος Ευθυμίου με αφορμή τις αντιδράσεις και κινητοποιήσεις στη Παιδεία έρχεται να αναιρέσει τον εαυτό του και το κόμμα του που υπέγραψαν τη σύμβαση και να δηλώσει στην ΚΕ στις 11/6/2006:«Θα ήταν, πράγματι, «μείζον» το θέμα, εάν όμως υπήρχε.*Το ζήτημα είναι, όμως, ότι η πρωτοβουλία της Bologna δεν επιτάσσει τριετείς κύκλους σπουδών, αλλά αφήνει στην απόλυτη διακριτική ευχέρεια των κρατών-μελών, αν αυτά αποφασίσουν, να δημιουργήσουν τριετείς κύκλους σπουδών, τετραετείς ή και δεκαετείς, αν θέλουν.Γι' αυτό στην Ευρώπη, άλλες χώρες έχουν, ταυτοχρόνως, τριετείς, τετραετείς και πενταετείς κύκλους σπουδών, ενώ άλλες χώρες δεν αλλάζουν καθόλου τη δομή των σπουδών, και πιστεύω, ότι και η Ελλάδα δεν χρειάζεται να αλλάξει τον τύπο και τη διάρκεια των σπουδών, ως έχει σήμερα. Και κανένας δεν μπορεί να μας επιβάλει κάτι διαφορετικό».

Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει μέσα από το Νόμο Πλάισιο, αλλά και τις ρυθμίσεις σχετικά με τη μείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ να μεταλλάξει σε Πανεπιστήμια όλες τις Ανώτερες Επαγγελματικές Σχολές, κατά το πρότυπο των Polytechnics, χωρίς ουσιαστική αναβάθμιση και το κυριότερο χωρίς κανένα κόστος. • να υποβαθμίσει ι σε Ανώτερες Επαγγελματικές Σχολές τους κορμούς των Πανεπιστημίων, με σημαντική οικονομική ανακούφιση των αντίστοιχων κρατικών προϋπολογισμών, λόγω της συνακόλουθης συρρίκνωσης των δαπανών τους για υποδομές και λειτουργικές δαπάνες, χωρίς όμως να χάσουν το εμπορικό αντίκρισμα της φίρμας τους στον πελάτη - φοιτητή, δηλαδή στον πανεπιστημιακό τους τίτλο.
• να μειώσει θεαματικά τη πρόσβαση, άρα και το κόστος, στην πραγματική πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Άνετα θα μπορεί πλέον να καλύπτεται η χρηματοδότησή της είτε από κρατικούς προϋπολογισμούς, είτε σε μια τελική φάση, μέσω της εύλογης κατάργησης για τη βαθμίδα αυτή της δωρεάν παιδείας ,σύμφωνα και με το γενικότερο στόχο της παγκοσμιοποίησης της αγοράς και στην παιδεία.
Οι προτάσεις της κυβέρνησης που σχετίζονται με την αναθεώρηση του άρθρου 16, το νόμο πλαίσιο, αλλά και το προεδρικό διάταγμα που προωθεί σχετικά με την υιοθέτηση της οδηγίας ΕΕ 36/2005 συνοψίζονται :
Σε πολιτικές στην παιδεία που θα συμβαδίζουν με: την ιδιωτικοποίηση της οικονομίας, την άμεση υπαγωγή της ερευνητικής δραστηριότητας στις προτεραιότητες των ιδιωτικών επιχειρήσεων.Την «υιοθέτηση ενός συστήματος σπουδών που θα στηρίζεται βασικά σε δυο κύκλους σπουδών, ένα προπτυχιακό και ένα μεταπτυχιακό», που το επίπεδο του προπτυχιακού θα είναι υποβιβασμένο στα τρία χρόνια, και το μεταπτυχιακό θα σπάει σε δυο χρόνια μάστερ και τρία χρόνια διδακτορικό, πιθανά το λεγόμενο σχήμα 3-2-3. Αυτή η κατεύθυνση υποβάθμισης σημαίνει ότι ο «τίτλος» του «πρώτου κύκλου σπουδών», που θα έχει άμεση αναφορά στην αγορά εργασίας, δε θα έχει καμιά απολύτως σχέση με τα πανεπιστημιακά πτυχία που όλοι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Σημαίνει ότι τα πανεπιστήμια θα βγάζουν μαζικά αποφοίτους χωρίς ολοκληρωμένες επιστημονικές γνώσεις, που θα έχουν απλά μια αρχική κατάρτιση. Χωρίς ολοκληρωμένες επιστημονικές γνώσεις δε θα έχουν φυσικά και τα αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα που αρκετοί επιστημονικοί κλάδοι έχουν κατοχυρώσει μέχρι σήμερα. Δηλαδή, θα αποτελούν μια στρατιά ανέργων ή αλλιώς «απασχολήσιμων», «ευέλικτων» και χωρίς δικαιώματα νέων που το κεφάλαιο θα έχει στη διάθεσή του για να αξιοποιεί σύμφωνα με τις ανάγκες του..

Η αγορά θα είναι έτσι πολλαπλά ικανοποιημένη: Σύμφωνα και με τη Λευκή Βίβλο για τη διδασκαλία και τη μάθηση (... προς την κοινωνία της γνώσης), μέσω της οποίας προβάλλονται υπέρμετρα οι οικονομικές πλευρές της ανθρώπινης δραστηριότητας και διευκρινίζεται ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δε δύναται να καλύψει νέες χρηματοδοτήσεις για την παιδεία, η διακήρυξη της Μπολόνια επιχειρεί να δημιουργήσει ένα μαζικό, μέσου επιπέδου εργατικό δυναμικό, μικρού εκπαιδευτικού κόστους και περιορισμένης, αλλά χρήσιμης για τις άμεσες ανάγκες της αγοράς εργασίας, εμβέλειας, μειώνοντας δραστικά τις δαπάνες για την Ανώτατη Παιδεία και καλύπτοντας παράλληλα την αυξημένη ζήτηση του πελάτη - Ευρωπαίου πολίτη για πανεπιστημιακούς τίτλους, έστω και μεταλλαγμένους».

Να σημειωθεί ότι η καθυστέρηση στην υλοποίηση των αποφάσεων της Μπολόνια δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Υπάρχουν κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες που συναντούν αντιδράσεις στο εσωτερικό τους, στην εφαρμογή πλευρών της απόφασης της Μπολόνια. Για παράδειγμα, στη Γερμανία, την Ολλανδία και την Αυστρία δεν είναι αποδεκτές οι τρίχρονες προπτυχιακές σπουδές.


Εν κατακλείδι είναι προφανές ότι η υπερψήφιση της πρότασης αναθεώρησης εν λευκώ του άρθρου 16, ο νόμος πλαίσιο που επιχειρεί να επαναφέρει η κυβέρνηση, και το ΠΔ σχετικά με την οδηγία 36/2005 θα έχει σαν αποτέλεσμα στρατιές από φτωχούς άνεργους αγράμματους, εκμεταλλεύσιμους, χωρίς αρχές και παιδεία, έρμαιους σε μια αγορά της παραοικονομίας και της στυγνής εκμετάλλευσης.
Με Λουδοβίκειο αλαζονεία η κυβέρνηση αγνοεί προκλητικά τις αντιδράσεις και ούτε που εξετάζει σαν πιθανότητα ότι η διαδικασία διορθωτικών κινήσεων στα θέματα παιδείας μπορεί να επιτευχθεί με τη λήψη αποφάσεων με απαραίτητη ισότιμη συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων μερών, που θα αποφέρει τα βέλτιστα αποτελέσματα για την κοινωνία χωρίς έτσι να αποτελεί εμπόδιο το άρθρο 16 όπως είναι διατυπωμένο ώστε να συνεχίσει να παρέχει την μέριμνα της Πολιτείας που οφείλει στον Πολίτη αντί να τον μετατρέψει σε υπάνθρωπο υπήκοο.
Η στάση της κυβέρνησης προς την κοινωνία ύστερα από τα παραπάνω ακόμα και για κάποιο μετριοπαθή μπορεί εύκολα να χαρακτηρισθεί ως κυνικά ωμή.









Αρθρο 24. 117


ΑΡΘΡΟ 24 του Συντάγματος

« Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός.» «…στο πλαίσιο τα αρχής της αειφορίας…» « η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέωση του κράτους» «απαγορεύεται μεταβολή του προορισμού των δασών …εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση…» « η χωροταξική αναδιάρθρωση της χώρας…υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και στον έλεγχο του κράτους…με σκοπό να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης» «οι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης» «η σύνταξη κτηματολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους»…

Μέχρι σήμερα, παρά τις ακατάπαυστες προσπάθειες των Κυβερνήσεων να ‘βάλουν χέρι’ στο περιβάλλον, είχε επιβληθεί, με τη νομολογία του ΣτΕ, κάποια θεσμική τάξη, η οποία αποτέλεσε ασπίδα προστασίας στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον της χώρας μας. Με την επιχειρούμενη νέα αναθεώρηση του Συντάγματος, η έννομη αυτή τάξη πρόκειται να ανατραπεί και το πολιτιστικό και φυσικό περιβάλλον της Ελλάδος να γίνουν αντικείμενο καταστροφικής κερδοσκοπίας.

Το «δαυλό» για την εξόντωση μεγάλου μέρους του δασικού πλούτου της χώρας κράτησε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιάς, ο οποίος ωμότατα, κατά την ομιλία του στην εκδήλωση για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας τον Ιανουάριο του 2006, δήλωσε ότι δεν μπορούμε να κινούμαστε στη λογική «άπαξ δάσος, πάντοτε δάσος», επειδή δήθεν έτσι εμποδίζεται η ανάπτυξη, αλλά και η... σύνταξη του Εθνικού Κτηματολογίου! Ο υπουργός Περιβάλλοντος(;) Γ. Σουφλιάς δε δίστασε να «υπερηφανευτεί» ότι αυτός πρωτοστάτησε για να περιληφθούν στην αναθεώρηση του Συντάγματος και οι διατάξεις που αφορούν τα δάση και το φυσικό περιβάλλον (άρθρα 24 και 117). Παράλληλα προσπάθησε να αναζητήσει συνενόχους στην καταστροφική αυτή ενέργεια, δηλώνοντας ότι «πρέπει να συμβάλλουν να βρεθεί λύση τα πολιτικά κόμματα, το ΤΕΕ και άλλοι φορείς»!
Οι κυβερνητικές προθέσεις, που προκαλούν έντονες αντιδράσεις από την πλευρά της αντιπολίτευσης, αποκαλύπτονται χωρίς περιστροφές στην πρόταση που υπέβαλε στη Βουλή σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα της N.Δ., προκειμένου να ξεκινήσει η νέα αναθεωρητική διαδικασία. Στην πρόταση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, την οποία υπογράφει πρώτος απ' όλους ο Πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, τονίζεται η ανάγκη να αναθεωρηθεί! το άρθρο 24 του Συντάγματος για την προστασία του περιβάλλοντος και τον ορισμό του δάσους ενώ προτείνεται ως ημερομηνία - κλειδί για την προστασία των δασών η 11η Ιουνίου 1975, οπότε και τέθηκε σε εφαρμογή το ισχύον Σύνταγμα:
Η αναθεώρηση, που επιδιώκει να επιβάλει η κυβέρνηση, κινείται στους εξής άξονες:
Η συνταγματική προστασία των δασικών εκτάσεων να πάψει να μετράει από το 1945, έτος της πρώτης αεροφωτογράφισης, αλλά από το 1975. Με τον τρόπο αυτό όλες οι πριν το 1975 καταπατημένες και εκχερσωμένες δασικές εκτάσεις αποχαρακτηρίζονται αυτομάτως. Παράλληλα αποχαρακτηρίζονται και οι δημόσιες εκείνες εκτάσεις οι οποίες μετά το 1945 κάηκαν και στη συνέχεια υπογράφηκαν παράνομα συμβόλαια. Μόνο με αυτή την πρόβλεψη υπολογίζουν οι δασολόγοι ότι θα αλλάξουν χρήση 5 έως 10 εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων!
Προτείνεται επίσης η κατάργηση του τεκμηρίου υπέρ του Δημοσίου. Μόνο από αυτήν την πρόβλεψη αναμένεται - πάλι σύμφωνα με εκτιμήσεις δασολόγων - πως θα αλλάξουν χρήση(θα ξεπουληθούν) τουλάχιστον 15 εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων! Θα συνδέεται η χρήση των δασικών εκτάσεων με το εθνικό χωροταξικό σχέδιο, αλλά και τα ειδικά χωροταξικά σχέδια (αφορούν τη βιομηχανία, τον τουρισμό, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως τα αιολικά πάρκα κλπ.). Για παράδειγμα, αν το χωροταξικό σχέδιο για τον τουρισμό προβλέπει ξενοδοχειακό συγκρότημα στον Εθνικό Δρυμό Σουνίου, τότε ο Εθνικός Δρυμός παύει να θεωρείται δάσος!
Αν η Ακροκόρινθος ,η Επίδαυρος ή η Ακροναυπλία θεωρηθούν καλές περιοχές για τους επενδυτές παύουν να είναι προστατευμένες
Τέλος, προβλέπεται η ουσιαστική κατάργηση του «ενοχλητικού» προς τις κυβερνήσεις, τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ Συμβουλίου της Επικρατείας, και να μην κρίνονται πλέον ως προς τη συνταγματικότητά τους από αυτό οι πράξεις και αποφάσεις της διοίκησης, που αφορούν το φυσικό και δομημένο περιβάλλον.

.

Οι καταπατητές δικαιώνονται!
Οι καταπατητές όχι μόνο δεν εγκαλούνται αλλά σύντομα θα δικαιωθούν, όπως φαίνεται από τις αλλαγές που δρομολογούνται. Με πρώτη αυτή της αναθεώρησης του άρθρου 24 –και πάλι– του Συντάγματος σε συνδυασμό μάλιστα με την αλλαγή του άρθρου 117. Για το καλό του περιβάλλοντος, πάντα, και της ποιότητας της ζωής των πολιτών. Αραγε, τόσο επιβλαβές για το περιβάλλον είναι αυτό το άρθρο 24 που χρειάζεται συνεχείς αναμορφώσεις;
Κανένα δάσος που κάηκε ή οικοπεδοποιήθηκε πριν από τον Ιούνιο του 1975 δεν αναγνωρίζει λοιπόν η N.Δ., ενώ επιδιώκει μέσα από την αναθεώρηση του Συντάγματος να ανοίξει παράθυρο για τον αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων με στόχο την πολεοδόμησή τους.

«Αυτό σημαίνει ότι, για τη θεμελίωση του δασικού ή μη χαρακτήρα μιας έκτασης, δεν μπορούν να λαμβάνονται υπόψη στοιχεία προγενέστερα του χρόνου αυτού, π.χ. αεροφωτογραφίες του έτους 1940 ή και μεταγενέστερες», αναφέρεται στην πρόταση. Κι επιπλέον, ζητείται να προβλεφθεί στο Σύνταγμα ότι στους λόγους δημοσίου συμφέροντος που επιτρέπουν τη μεταβολή του προορισμού δασικών εκτάσεων εντάσσεται και ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός!!!!. Πρακτικά, η πρόταση αυτή συνεπάγεται ότι σε δασικές εκτάσεις (στις οποίες σήμερα, υπό αυστηρές προϋποθέσεις, μπορεί να επιτραπεί η κατασκευή ενός μεγάλου δημόσιου έργου ή η αγροτική εκμετάλλευσή ) θα μπορεί να νομιμοποιηθεί οποιαδήποτε ανοικοδόμηση και δραστηριότητα συμπεριλαμβανομένης της βιομηχανικής!!!
«Κάνοντας την επιβαλλόμενη –και με βάση την αρχή της αναλογίας– διάκριση μεταξύ δασών και δασικών εκτάσεων προτείνουμε, προκειμένου για δασικές εκτάσεις, τη σύνδεσή τους με τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό της χώρας. Αυτό, άλλωστε, συνάδει απόλυτα με την αρχή της “βιώσιμης ανάπτυξης”, που εισήχθη στο πλαίσιο της αναθεώρησης του 2001. Αρχή η οποία επιβάλλει τη διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος, χωρίς όμως να αποκλείει τη λήψη μέτρων που είναι αναγκαία για την ανάπτυξη», δήλωσε ο πρωθυπουργός!!!
Ωστόσο, η διάκριση δασών και δασικών εκτάσεων είναι αντιεπιστημονική σύμφωνα με τους ειδικούς. «Οι δασικές εκτάσεις είναι είτε παλαιό δάσος είτε εν δυνάμει δάσος. Για παράδειγμα, όλα τα υψηλά δάση που κάηκαν είναι δασικές εκτάσεις»
Τι είναι δάσος σύμφωνα με το ν. 998/79 :
«1. Ως δάσος νοοείται πάσα έκτασις της επιφανείας του δάσους, η οποία καλύπτεται εν όλω ή σποραδικώς υπό αγρίων ξυλωδών φυτών οιωνδήποτε διαστάσεων και ηλικίας, αποτελούντων ως εκ της μεταξύ των αποστάσεως και αλληλεπιδράσεως οργανική ενότητα, και η οποία δύναται να προσφέρη προϊόντα εκ των ας άνω φυτών εξαγόμενα ή να συμβάλη εις την διατήρησιν της φυσικής και βιολογικής ισορροπίας ή να εξυπηρετήση την διαβίωσιν του ανθρώπου εντός του φυσικού περιβάλλοντος.
2. Ως δασική έκτασις νοείται πάσα έκτασις της επιφανείας του εδάφους, καλυπτομένη υπό αραιάς ή πενιχράς, υψηλής ή θαμνώδους, ξυλώδους βλαστήσεως οιασδήποτε διαπλάσεως και δυναμένη να εξυπηρετήσει μίαν ή περισσοτέρας των εν τη προηγουμένη παραγράφω λειτουργιών».
Το απαραίτητο στοιχείο θεμελίωσης δασικού οικοσυστήματος είναι η οργανική ενότητα της χλωρίδας και η εκπλήρωση μίας εκ των λειτουργιών (βλ. και σχετική νομολογία ΣτΕ, Μακρής 1999). Κατ’ αυτήν την έννοια μπορεί να θεωρηθούν ως δασικές εκτάσεις φρυγανώδεις, π.χ. εκτάσεις κοντά στην παραλιακή ζώνη, γιατί εξυπηρετούν τη διατήρηση του κύκλου του άνθρακα και του νερού, την παραγωγή οξυγόνου, την παροχή ενδιαιτήματος στην άγρια πανίδα κ.λπ. Απεναντίας, αντίστοιχες εκτάσεις στην πεδινή ζώνη, λοφώδεις, ενταγμένες σε ευρύτερες αγροτικές ή κτηνοτροφικές περιοχές θα μπορούσε να χαρακτηριστούν ως χορτολιβαδικές.
Η σύνδεση των δασικών εκτάσεων με τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό μπορεί να αποτελέσει ακόμα ένα παράθυρο για καταπατήσεις και κάθε είδους «αξιοποιήσεις». Οπως εξηγεί ο κ. Γεώργιος Σαρηγιάννης, καθηγητής Πολεοδομίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, «λογικά και σε ευνομούμενες χώρες αυτό μπορεί να γίνει κάτω από μία και μόνη προϋπόθεση, ότι το δάσος παραμένει δάσος και απλά καθορίζεται ο ρόλος του μέσα στον ευρύτερο χώρο. Ομως σε αυτή την περίπτωση, η ύπαρξη του δάσους είναι δεδομένη και ο πολεοδομικός ή χωροταξικός σχεδιασμός προσαρμόζεται στην ακεραιότητα του δάσους. Ετσι έχουμε μεγάλα δάση μέσα στη Βιέννη ή το Βερολίνο». Σε αντίθεση, ας δούμε τι συνέβη στην Ελλάδα, σε όλα τα δάση –όπως το δάσος Φιλαδέλφειας, δάσος Συγγρού κ.λπ.– που είχαν την κακή τύχη να ενταχθούν στον αστικό ιστό.
Τέλος, προβληματίζει η σύνδεση της αναθεώρησης του άρθρου 24 με αυτήν του άρθρου 117 του Συντάγματος, καθώς για πρώτη φορά τίθεται το θέμα της ιδιοκτησίας των δασών και των επιτρεπόμενων μέσα σε αυτά δράσεων. Σύμφωνα με τα έως τώρα ισχύοντα, δημόσιο και ιδιωτικό δάσος υφίστανται την ίδια διαχείριση και κηρύσσονται αναδασωτέα μόλις καούν. Αν οι όροι ιδιοκτησίας επί των δασών μεταβληθούν, τότε, προφανώς, θα ακολουθήσουν και άλλου τύπου μεταβολές
Σύμφωνα λοιπόν με την προτεινόμενη αναθεώρηση, προκειμένου να κριθεί εάν μια έκταση είναι δασική ή όχι θα λαμβάνονται υπόψη οι αεροφωτογραφίες του 1975 και όχι του ’45 ή του ’60. Οπως τονίζει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Κίνησης Δασολόγων κ. Θανάσης Μπουζινέκης «δεν υπάρχει κοινή αεροφωτογράφηση για όλη την Ελλάδα. Με αυτή τη ρύθμιση ό,τι ήταν δάσος πριν από το ’75 το ξεχνάμε. Ωστόσο, οι μεγάλες καταπατήσεις έγιναν την εποχή της δικτατορίας, όταν οι αποφάσεις για τη χρήση γης έβγαιναν με απόφαση του νομάρχη».

Ο δασολόγος Β. Αποστόλου σε άρθρο του στην ΑΥΓΗ στις 5/2/2006 επισημαίνει:

«Μπορεί ως πρόσχημα --πάντα υπήρχε τέτοιο, σε όλες τις μέχρι σήμερα περιβαλλλοντοκτόνες επιχειρήσεις-- να χρησιμοποιείται η έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού και χρήσεων γης, ως αποτέλεσμα όμως θα προκύψει ο αποχαρακτηρισμός 40.000.000 στρεμμάτων δασικών εκτάσεων, δηλαδή το μισό της επιφάνειας της χώρας, που προστατεύεται ως δασικού χαρακτήρα έδαφος, καθώς και η νομιμοποίηση όλων των καταπατήσεων στο δασικό χώρο.
Ήδη η αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος το 2001, που έδωσε τη δυνατότητα στην εκτελεστική εξουσία να ψηφίσει το νόμο 3208/2003, η εφαρμογή του οποίου θα είχε ως αποτέλεσμα αυτό που η σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ. με την προτεινόμενη αναθεώρηση επιδιώκει, άσχετα αν ως αντιπολίτευση τότε όχι απλά τάχθηκε κατά του συγκεκριμένου νόμου αλλά και τον χαρακτήρισε αντισυνταγματικό, αντιεπιστημονικό και ψηφοθηρικό. Όταν βέβαια έγινε κυβέρνηση προχώρησε γρήγορα στην υλοποίησή του, εκδίδοντας ερμηνευτικές εγκυκλίους που ξεπερνούσαν ακόμη και τις χειρότερες προβλέψεις του νόμου, όπως αυτή της κατάργησης των δασικών χαρτών. Όμως το Συμβούλιο της Επικρατείας με την πρώτη προσφυγή ανέστειλε την παραπάνω εγκύκλιο, δείχνοντας ταυτόχρονα ότι θα σεβαστεί την πάγια νομολογία του και θα ακυρώσει στην πράξη το νόμο. Έτσι η κυβέρνηση, για να μην αδημονούν οι καταπατητές και βιαστές του δασικού περιβάλλοντος, έφερε στο προσκήνιο την πρόθεσή της για καινούργια αναθεώρηση, που θα της δώσει τη δυνατότητα να εκδώσει έναν ακόμη δασονόμο που, ουσιαστικά, θα προβλέπει τα ίδια με τον προηγούμενο, ενώ παράλληλα θα φροντίσει να αχρηστεύσει τη φιλοπεριβαλλοντική νομολογία του ΣτΕ μέσα από την υποκατάστασή του από το προτεινόμενο Συνταγματικό Δικαστήριο.
Είναι γνωστό ότι το ΣτΕ με το Ε' Τμήμα του έχει αναδειχτεί τα τελευταία χρόνια θεματοφύλακας του δασικού οικοσυστήματος, όχι μόνον με την αναπομπή των περιβαλλοντοκτόνων Προεδρικών Διαταγμάτων αλλά κυρίως με τις καίριες αποφάσεις και κρίσεις επί προσφυγών και κυβερνητικών παρεμβάσεων στο φυσικό περιβάλλον της χώρας. Όπως βέβαια είναι και γνωστές οι κατά καιρούς επιθέσεις που έχει υποστεί από την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία.
Ειδικότερα προβλέπεται να επιχειρηθεί: 1. Ο διαχωρισμός των δασικών εκτάσεων από τα δάση, που σημαίνει έμμεση κατάργηση της προστασίας και του τεκμηρίου κυριότητας του δημοσίου στις δασικές εκτάσεις. Οι εκτάσεις αυτές ανέρχονται στα 45.000.000 στρ. περίπου και προστατεύονται ως δασικού χαρακτήρα εδάφη, γιατί στην πλειοψηφία τους είναι θαμνώδη και υποβαθμισμένα δάση. Για τους πεδινούς βοσκότοπους και τις χορτολιβαδικές εκτάσεις επιφάνειας, περί τα 5.000.000 στρ., δεν θα ισχύσει ο δασικός χαρακτήρας, εφόσον σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία χαρτογραφηθούν και αποδοθούν στη γεωργική και κτηνοτροφική εκμετάλλευση. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε όλοι μας ότι αν δεν υπήρχε το ευλογημένο είδος της χαλεπίου πεύκης, που αναγεννάται εύκολα, όλη η νότια Ελλάδα θα είχε μεταβληθεί σε υποβαθμισμένο δάσος. Πέραν των τεράστιων επιπτώσεων που θα υπάρξουν στο περιβαλλοντικό ισοζύγιο της χώρας από τον αποχαρακτηρισμό όλων των παραπάνω εκτάσεων, μια τέτοια ρύθμιση θα επιφέρει και την απώλεια τεράστιας δημόσιας περιουσίας, αφού ο δασικός χαρακτήρας αυτών των εκτάσεων αποτελεί το βασικότερο εργαλείο για τη στοιχειοθέτηση του τεκμηρίου κυριότητας του δημοσίου. Βέβαια, το τεκμήριο αυτό έχει βρει πολλούς πολέμιους και ιδιαίτερα στην πολιτική σκηνή της χώρας. Ήταν χαρακτηριστική η εικόνα της Βουλής όταν, κατά τη συζήτηση της προηγούμενης αναθεώρησης του άρθρου 24, ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είπε τη φράση: "Υπάρχει κι άλλος παραλογισμός, το περίφημο κριτήριο-τεκμήριο ιδιοκτησίας, στην ουσία ο Έλληνας πολίτης χάνει την περιουσία του όταν φυτρώσουν μερικά δένδρα"
Η δυνατότητα χρήσης δασών για πολεοδομικούς και οικιστικούς σκοπούς μέσω της αναθεώρησης του άρθρου 24 θα καταστήσει όλη την περιαστική και παραθαλάσσια δασική γη εν δυνάμει οικοδομήσιμη!!!!
Στο δασικό χώρο υπάρχουν και πολλά άλλα προβλήματα (χιλιάδες αυθαίρετα, εμπράγματα δικαιώματα σε εκκρεμότητα κ.λπ.), που όσο δεν αντιμετωπίζονται θα επιτρέπουν, με τη συνένοχη στάση της πολιτείας, τη συνέχιση της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης. Αυτά όμως μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνον εφόσον αποτυπωθούν. Κι αυτή η αποτύπωση πρέπει να γίνει με τη σύνταξη των δασικών χαρτών στο πλαίσιο του Εθνικού Κτηματολογίου, μέσω των οποίων θα ξεκαθαρίσει και το ιδιοκτησιακό και θα περιγραφούν τα όρια του δασικού χώρου. Μόνον τότε μπορεί να ξεκινήσει οποιαδήποτε συζήτηση για ρυθμίσεις καταστάσεων που έχουν γίνει σε βάρος του δασικού περιβάλλοντος από το 1936 και 1945, που απεικονίστηκε στο σύνολό της για πρώτη φορά η βλαστική κατάσταση της χώρας μας, μέχρι το 1975, που τέθηκε σε ισχύ το σημερινό μας Σύνταγμα και βέβαια μόνο στις περιπτώσεις όπου η επαναφορά στη δασική μορφή είναι αδύνατη ή που δημιουργεί τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, ενώ για μετά το 1975 δεν πρέπει να γίνει καμία συζήτηση, πλην της πλήρους αποκατάστασης της δασικής μορφής. Με την ολοκλήρωση του Εθνικού Κτηματολογίου θα μπορούμε να μιλάμε και για χωροταξικούς σχεδιασμούς και χρήσεις γης στο πλαίσιο της αειφορίας. Οποιαδήποτε δυνατότητα υπάρξει για δημιουργία ακόμη και μικτών συμβατών χρήσεων γης σε δασικές εκτάσεις, πριν από την ολοκλήρωση των διαδικασιών του Κτηματολογίου, θα χρησιμοποιηθεί ως παράθυρο για νέες, ακόμη χειρότερες επεμβάσεις, ενώ παράλληλα θα μετατραπεί σε εργαλείο επιβράβευσης της λεηλασίας του δασικού περιβάλλοντος.
Άλλο ένα νομοσχέδιο που προωθεί άρον άρον η κυβέρνηση αυτό το διάστημα περιλαμβάνει την αξιοποίηση!!!! των ακινήτων του Δημοσίου

ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ


ΠΕΡΙ ΙΔΡΥΣΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΕΜΠ ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Ο πρόεδρος των Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ κος Κοσούλης στις 7/6/2006 σε ημερίδα στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο που διοργάνωσε η σχολή Αρχιτεκτόνων κατέθεσε την άποψη για τα σχέδια της ίδρυσης του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Για ευκολία ο λόγος του κου Κασούλη τίθεται υπό μορφή απαντήσεων σε λογικές ερωτήσεις ή επιχειρήματα που θα μπορούσαν να τεθούν

Θα υπάρξει καλύτερη προστασία του πολίτη με το ΣΔ; Θα αναβαθμιστεί η Δικαιοσύνη με την ίδρυσή του;
«Επέρχεται και άλλος περιορισμός του ρόλου της Δικαιοσύνης μέσα από την ίδρυση του θεσμού του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Στην ιστορία οι ιδρύσεις Συνταγματικών Δικαστηρίων είχαν αφετηρία, αιτία και στόχο την παροχή μεγαλύτερων εγγυήσεων για την προστασία των πολιτών.
Στη δική μας περίπτωση ο στόχος είναι να προστατευτεί η κρατική εξουσία και όχι ο πολίτης. Μια δημοκρατία που λειτουργεί στις σημερινές εποχές δεν έχει την απολυταρχία περασμένων εποχών. Στη κυβερνητική πρόταση που παρουσιάστηκε δεν υπήρξε κάποια μομφή στη Δικαιοσύνη ούτε το ΣτΕ και την λειτουργία του.
Απλά προβάλλεται σαν ένα αναγκαίο βήμα εκσυγχρονισμού.»

Στο εξωτερικό λειτουργούν ήδη Συνταγματικά Δικαστήρια.
«Επειδή έχουν Συνταγματικό Δικαστήριο χώρες της Δ. Ευρώπης αλλά και πρόσφατα της Ανατολικής θα πρέπει και εμείς να συνταχθούμε με αυτούς χωρίς να εξηγείται ότι εμείς είχαμε προηγηθεί στο θέμα της εξέτασης της Συνταγματικότητας των Νόμων από τα μέσα του 19ου αιώνα ενώ τα ΣΔ της Ευρώπης είναι προιόν θεωρητικά του 1919-1920 που έγινε το πρώτο Ευρωπαικό Δικαστήριο στην Αυστρία.
Με την διαφορά ότι η σύλληψη ήταν ότι αυτό το δικαστήριο δεν θα ελέγχει την ουσία των νόμων, δεν θα ελέγχει ουσιαστικές αντισυνταγματικότητες παρα μόνο διαδικαστικές παραβάσεις στη κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ των διαφόρων οργάνων του ομοσπονδιακού κράτους.
Το πρώτο ουσιαστικό Σ.Δικαστήριο, ιδρύθηκε στη Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την αιτία του Ναζισμού. Δηλαδή υπήρχαν άλλες αιτίες που οδήγησαν στην ίδρυση ΣΔ.»

Θα ελέγχονται με το ΣΔ τα οικονομικά των κομμάτων.
«Προβάλλεται ότι το ΣΔ θα ελέγχει τα οικονομικά των κομμάτων και το πόθεν έσχες των πολιτικών. Υπενθυμίζεται ότι στην Ευρώπη αυτοί οι έλεγχοι γίνονται από διοικητικά όργανα».

Τι νόημα θα έχει η προσφυγή του πολίτη στο ΣΔ;
«Ο πολίτης θα εχει δυνατότητα να προσφύγει στο ΣΔ αφού προηγουμένως έχει εξαντλήσει τις προηγούμενες βαθμίδες δικαιοσύνης. Είναι κατανοητό ότι το εξεταζόμενο θέμα στο ΣΔ πιθανά θα είναι ξεπερασμένο και άχρηστη η οποιαδήποτε απόφαση».

Τι σύνθεση θα έχει το ΣΔ;
«Στο ΣΔ οι αρμοδιότητές του όπως προτείνονται είναι ακρωτηριασμένες σε σχέση με το τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ακόμα δεν έχει γίνει γνωστό τι σύνθεση θα έχει το ΣΔ και επιμελώς παραβλέπεται να ξεκαθαριστεί. Στη Γερμανία υπάρχουν αντιδράσεις για τον τρόπο επιλογής στην σύνθεση. Μοιραία τα δυο μεγάλα κόμματα θα έρχονται σε κάποια συμφωνία προσώπων της επιλογής τους και εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό ότι η όποια εκδίκαση θα είναι κατά μεγάλο βαθμό υπό τον έλεγχό πολιτικών επιλογών και αποφάσεων.
Στη Γερμανία για παράδειγμα αν και υπάρχουν αντιδράσεις, η πλειοψηφία των μελών του ΣΔ είναι μέλη κομμάτων και διαθέτουν κομματική ταυτότητα. Αυτά αναφέρονται για να εξεταστεί αν όλα αυτά είναι συμβατά με την Ελληνική πραγματικότητα και κουλτούρα».

Η Δικαστική εξουσία και η Δημοκρατία υποβαθμίζεται με την ίδρυση του ΣΔ;
«Σε άρθρο στην Απογευματινή αναφέρθηκε ότι αυτό που ενδιαφέρει είναι η αποτελεσματικότητα της εκτελεστικής εξουσίας της οποίας αποτελεί εμπόδιο το κράτος δικαίου το οποίο επιχειρείται να παραμερισθεί με αυτό τον τρόπο. Στο Ρωμαικό κράτος υπήρχε ο θεσμός του δικτάτορα όπου για 6 μήνες οι συγκλητικοί μπορούσαν να παραδώσουν σε κάποιο την απόλυτη εξουσία χωρίς να του ζητηθεί κανένας έλεγχος. Ελπίζουμε ότι αυτό δεν θα ισχύσει και στην Ελλάδα όπου κάποιος θα μπορεί ανεξέλεγκτα να ασκεί εξουσία για 4 χρόνια.
Η έκφανση μεταξύ δικαίου και εξουσίας είναι ότι το δίκαιο αποτελεί μέσο ενίσχυσης και νομιμοποίησης της εξουσίας αλλά ταυτόχρονα και μέσο ελέγχου και αντίδρασης. Ο υπέρμετρος περιορισμός του δικαστικού ελέγχου θα δημιουργήσει προβλήματα Δημοκρατίας».

Το ΣτΕ εμποδίζει την άσκηση πολιτικής γης των κυβερνήσεων;
Πρέπει να ενισχυθεί η τοπική αυτοδιοίκηση απέναντι στην εχθρική νομολογία του ΣτΕ;

«Αναφέρεται έτσι για παράδειγμα ότι, στη Γερμανία ο χωροταξικός έλεγχος είναι στην αρμοδιότητα των τοπικών πολεοδομιών. Εκεί όμως υπάρχει μια διαδικασία αυστηρής διαδικασία που τηρείται ευλαβικά, συμμόρφωσης, όσων αποφασίζουν οι οργανισμοί αυτοδιοίκησης σε σχέση με τους κανόνες που έχουν τεθεί σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Υπάρχει όμως εκεί διαρκής συνεργασία όσων ασχολούνται με αυτά τα θέματα ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα έλλειψης συντονισμού και πλήρους διάλυσης.
Σε εμάς προκύπτει ότι ενώ οι κανόνες είναι ασαφείς και γενικοί να δίνεται η αρμοδιότητα στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης. Το αν έχουν ή όχι την υποδομή και τα εχέγγυα οι οργανισμοί για να ασκήσουν αυτή την αρμοδιότητα είναι εύκολα αντιληπτό. Η πολιτική γης δυστυχώς γίνεται ψηφοθηρικό εργαλείο σε συμφέροντα ελαχίστων που μαστίζουν την Ελληνική γη και κρύβονται στις κομματικές τρύπες.
Έτσι συμβαίνει το εξής σουρεαλιστικό. Οι νομάρχες, δήμαρχοι να βγάζουν αποφάσεις πχ αύξησης ορίων δόμησης και πολίτες που θα έπρεπε να επωφεληθούν να προσφεύγουν εναντίον αυτών των αποφάσεων για κάποιους βάσιμους λόγους συνήθως προστασίας της ποιότητας ζωής.

Οι πολίτες πρέπει να μπλοκάρουν την προτεινόμενη αναθεώρηση;

Στις Δημοκρατίες οι νόμοι και το Σύνταγμα απηχούν την βούληση των πολιτών.
Όταν διατυπωθεί αυτή η βούληση ως νόμοι ή Σύνταγμα και ψηφιστεί, τότε τα Δικαστήρια είναι υποχρεωμένα να τους υπηρετήσουν.
Δεν έχει καμία σημασία αν αυτή η βούληση είναι προϊόν γνώσης, άγνοιας ή αποχής.»


ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ-ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
Ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος Μ. Δεκλερής με τις δικές του δημοσιοποιημένες απόψεις αποσαφηνίζει τυχόν άλλες απορίες (που παραθέτονται σε μορφή ερωτήσεων).

Υπάρχει περίπτωση το ΣΔ να νομιμοποιήσει καταστροφές στο περιβάλλον;
«Η ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου, στο οποίο θα περιέλθει ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων, ο οποίος μέχρι τώρα ασκείται από τα δύο Ανώτατα Δικαστήρια της Χώρας, το Συμβούλιο της Επικρατείας και τον Άρειο Πάγο και οι αναθεωρήσεις των άρθρων που προαναφέρθηκαν είναι αλληλένδετες και έχουν ως στόχο να καταστήσουν. "νομιμοφανείς", τις ήδη σχεδιαζόμενες καταστροφικές επεμβάσεις στα δάση και στο φυσικό περιβάλλον, οι οποίες είναι ανεπίτρεπτες υπό το κράτος του ισχύοντος Συντάγματος, αφ' ετέρου δε να αφαιρέσουν από το φυσικό δικαστή, δηλ. το ΣτΕ, την δικαιοδοσία να κρίνει επί της συνταγματικότητας των νόμων.
Αν λάβει κανείς υπ' όψιν ότι τα περισσότερα και σοβαρότερα ζητήματα συνταγματικότητας γεννώνται σε υποθέσεις εφαρμογής νόμων που πλήττουν το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον και τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών, είναι προφανής η σημασία της αφαιρέσεως των υποθέσεων αυτών από την δικαιοδοσία του ΣτΕ».

Επιχειρείται φίμωση της δικαιοσύνης με το ΣΔ;
«Με την ίδρυση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, ανατρέπεται πράγματι πλήρως το ελληνικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης.
Να σημειωθεί ότι η πρώτη απόπειρα περιορισμού του αποτελεσματικού ελέγχου που άσκησε το ΣτΕ, και ιδίως το Ε΄ Τμήμα, επί των περιβαλλοντικών υποθέσεων, επιχειρήθηκε με την προηγούμενη αναθεώρηση του έτους 2001, η οποία αφαίρεσε από τα Τμήματα του ΣτΕ την δυνατότητα να κρίνουν επί των ζητημάτων συνταγματικότητος των νόμων που εφαρμόζουν και τα υποχρέωσε να στέλνουν τις υποθέσεις αυτές στην Ολομέλεια.
Το πρωτοφανές αυτό πλήγμα κατά του φυσικού δικαστού των υποθέσεων έγινε προφανώς με την προσδοκία ότι έτσι θα ανατραπεί η νομολογία του Ε΄ Τμήματος, αφού η Ολομέλεια, μην έχοντας τις εξειδικευμένες γνώσεις των Τμημάτων, θα εμφανίζετο ελαστικότερη στα θέματα συνταγματικότητος.
Οι προσδοκίες αυτές δεν επαληθεύτηκαν και για το λόγο αυτό επιχειρείται ήδη πλήρης εξουδετέρωση του ΣτΕ με την ίδρυση του Συνταγματικού Δικαστηρίου».

Διαφορές μεταξύ των χωρών
«Ακούγεται το επιχείρημα ότι Συνταγματικά Δικαστήρια έχουν πολλές προηγμένες έννομες τάξεις, όπως η Αμερικανική, η Γερμανική και Γαλλική. Οι έννομες, όμως, αυτές τάξεις δεν έχουν καμμία ομοιότητα με την ελληνική, ούτε διασφαλίζουν εν τοις πράγμασι τόσο αποτελεσματικό έλεγχο συνταγματικότητος όπως αυτός που ασκείται στην Ελλάδα. Χώρες όπως η Αμερική και Γερμανία αποτελούν ομοσπονδιακά κράτη, τα οποία έχουν ανάγκη συνταγματικού δικαστηρίου για το συντονισμό των ανωτάτων δικαστηρίων των επί μέρους πολιτειών, κρατιδίων κλπ., το δε Συνταγματικό Δικαστήριο της Γαλλίας αποτελεί πράγματι ένα πολιτικό σώμα αποτελούμενο από προσωπικότητες, το οποίο ασκεί κατά κανόνα προληπτικό μόνον έλεγχο συνταγματικότητος περιωρισμένης ισχύος».

Το Ελληνικό σύστημα Δικαιοσύνης
«Αντιθέτως, η Ελλάδα διαθέτει ένα από τα δημοκρατικότερα και αποτελεσματικότερα συστήματα ελέγχου συνταγματικότητος των νόμων, το οποίο έχει τα εξής πλεονεκτήματα.
· Προβλέπει τον διάχυτο έλεγχο συνταγματικότητος, δηλαδή παρέχει σε κάθε δικαστή, ακόμα και κατωτέρου βαθμού, το δικαίωμα να κρίνει αντισυνταγματικό το νόμο τον οποίο καλείται να εφαρμόσει και να έχει επ' αυτού την τελευταία λέξη εφ' όσον φυσικά η απόφασή του δεν προσβληθεί με τα συνήθη ένδικα μέσα ενώπιον ανωτέρων δικαστηρίων.
· Τα ζητήματα συνταγματικότητος, όπως και κάθε άλλο νομικό ζήτημα, κρίνονται από ανεξάρτητους δικαστές καρριέρας, οι οποίοι ανήκουν στο σώμα της δικαιοσύνης από την αρχή της σταδιοδρομίας τους και στων οποίων την εξέλιξη δεν παρεμβαίνει σε κανένα στάδιο η νομοθετική ή η εκτελεστική εξουσία. Αντιθέτως, το Συνταγματικό Δικαστήριο πρόκειται να αποτελέσει ένα ξένο σώμα, μια "σφήνα" στο δικαστικό σύστημα της Χώρας, το οποίο δεν είναι δυνατό να παρέχει εχέγγυα αντικειμενικής κρίσεως. Και τούτο γιατί τα μέλη του, ακόμα κι αν ωρισμένα απ' αυτά προέρχονται από το δικαστικό κλάδο, θα επιλέγονται ad hoc, είτε από την Βουλή είτε από την Κυβέρνηση (ακόμα δεν έχει γίνει γνωστός ο ακριβής τρόπος). Με άλλα λόγια, οι ελεγχόμενοι, δηλ. Βουλή και Κυβέρνηση, θα επιλέγουν τους ελεγκτές τους!
· Η εξουδετέρωση του ΣτΕ θα αποτελέσει καίριο πλήγμα κατά του Κράτους Δικαίου. Το ΣτΕ αποτελείται από δικαστές οι οποίοι έχουν διανύσει όλη τους τη σταδιοδρομία στο Δικαστήριο αυτό, έχουν συνολική εποπτεία της εννόμου τάξεως και των παθολογιών της Διοικήσεως και, όπως έχει περίτρανα αποδειχθεί, διαθέτουν την εμπειρία, το κύρος, την επιστημονική γνώση και, κυρίως, το σθένος να κρίνουν επί συνταγματικών ζητημάτων».


Αυξάνεται ο αυταρχισμός και η καταστολή με την ίδρυση ΣΔ;
«Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την υπερεκατονταετή λειτουργία του το ΣτΕ επετέλεσε το έργο της προστασίας των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων κατά τρόπο έγκυρο και αποτελεσματικό, κέρδισε την εμπιστοσύνη των πολιτών, δημιούργησε νομολογία πρωτοποριακή και διεθνώς ανεγνωρισμένη και θεωρείται δικαίως ως ο πλέον επιτυχημένος και αξιόπιστος θεσμός της Ελληνικής Πολιτείας.
Αυτόν το θεσμό, που υπάρχει από της γενέσεως του νέου ελληνικού κράτους, έρχεται τώρα να εξουδετερώσει η επιχειρούμενη αναθεώρηση όχι διότι δεν λειτουργεί σωστά, αλλά επειδή ακριβώς επιμένει να λειτουργεί σωστά εν μέσω του χάους, των παρανομιών και της αυθαιρεσίας που μαστίζουν το ελληνικό κράτος.
Σε άμεση συνάρτηση λοπόν με την υποβάθμιση του ΣτΕ βρίσκεται και η σχεδιαζομένη επίθεση κατά του περιβάλλοντος, η οποία, τουλάχιστον ως προς τα δάση, αποκτά πλέον το συνταγματικό έρεισμα που της έλειπε την ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου».

Από κείμενο του Επιμελητηρίου του Περιβάλλοντος.

ΑΛΛΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ
Πως θα επηρεαστούν οι άλλες βαθμίδες δικαιοσύνης με το ΣΔ;
Παρόλα αυτά το γεγονός ότι και σε χαμηλότερες δικαστικές βαθμίδες κρινόταν η ‘συνταγματικότητα’ ενός νόμου, επέτρεπε να κρίνονται αντισυνταγματικές ορισμένες από τις πιο αντεργατικές διατάξεις. Έτσι μπορούσαν μέσα από τους αγώνες να κερδηθούν σε δικαστήρια εργατικές υποθέσεις, καθώς και να ανατραπούν ή έστω να καθυστερήσουν ορισμένα από τα πιο μεγάλα περιβαλλοντικά εγκλήματα. Αυτή ακριβώς η δυνατότητα πάει τώρα να αναιρεθεί. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα συμβάλει και η ίδρυση του Συνταγματικού δικαστηρίου (άρθρο 100 Σ). Ιδρύεται ένα υπερδικαστήριο, με βασικές αρμοδιότητες, τον τελικό έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων, αλλά και τη συμβατότητά τους με τις κοινοτικές (Ε.Ε.) διατάξεις. Έτσι, προωθείται η αναδόμηση του δικαστικού μηχανισμού σε μια αυταρχική, ιεραρχική και συγκεντρωτική δομή, ώστε να μην επιτρέπονται παρεκκλίσεις, από τον έλεγχο των κυβερνήσεων και των νόμων της αγοράς.
Επιπλέον, η ανάθεση στο δικαστήριο αυτό, της αρμοδιότητας για τον έλεγχο της συμβατότητας του ελληνικού δικαίου με το ευρωπαϊκό, ανοίγει την πύλη για αυτόματη μεταφορά στο εσωτερικό, των αντιδραστικών κατευθύνσεων της ευρωπαϊκής νομοθεσίες (π.χ. η υποχρεωτική αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης).

Υπάρχουν και άλλα άρθρα προς αναθεώρηση όπου μειώνεται η Δημοκρατία, η Εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα του πολίτη;
Υπάρχουν και εκτός των άλλων είναι και το άρθρο 28 που αφορά την άσκηση της Εθνικής κυριαρχίας και απαιτεί για να μειωθεί, την απόλυτη πλειοψηφία του όλου δηλαδή τα 3/5 των βουλευτών. Με την επικείμενη αναθεώρηση μειώνεται ακόμη περισσότερο ο αριθμός των βουλευτών που χρειάζεται να ψηφίσουν υπέρ της ενσωμάτωσης των ευρωπαϊκών, ΝΑΤΟϊκών ή άλλων αποφάσεων μείωσης της Εθνικής κυριαρχίας στο εσωτερικό δίκαιο της χώρας. Θα χρειάζονται πλέον μόνο 151 βουλευτές για την προώθηση του ευρωπαϊκού, ιμπεριαλιστικού, ή όποιου άλλου «δικαίου» στο εσωτερικό της χώρας.Έτσι με την αποτύπωση των παραπάνω ρυθμίσεων στον Καταστατικό Χάρτη της χώρας η κυβέρνηση επιδιώκει να αναγορευθεί σε υπέρτατο συνταγματικό κανόνα η πιο άγρια εκδοχή αγοραίας και αντιλαϊκής διαχείρισης.
Προχωρούν στην αναίρεση συμβιβασμών που είχαν γίνει στο μεταπολιτευτικό Σύνταγμα, λόγω της δυναμικής του λαϊκού κινήματος που τους «επανατοποθέτησε» στην εξουσία, για να επιτεθούν στα δικαιώματα του Λαού εκ των υστέρων με τον πιο προκλητικό τρόπο.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Ποια είναι η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος.
Να σημειωθεί ότι η διαδικασία της αναθεώρησης έχει ως εξής, στη παρούσα φάση εισάγονται τα άρθρα προς αναθεώρηση στην επιτροπή της Βουλής, μετά από συζήτηση περνάν στην Ολομέλεια για να αποφασίσει για την αναθεώρηση, όχι όμως για το περιεχόμενο.
Αν ψηφιστεί από την Ολομέλεια η αναθεώρηση των προτεινόμενων άρθρων από 180 βουλευτές, τότε στην επόμενη βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές χρειάζονται μόνο 150 ψήφοι για το περιεχόμενο των άρθρων της αναθεώρησης, δηλαδή με 50% των βουλευτών αρκεί για να καταργήσει χωρίς κανένα περιορισμό και δέσμευση το Σύνταγμα. Αν δεν εξασφαλιστούν στη παρούσα βουλή οι 180 ψήφοι, η επόμενη βουλή θα χρειαστεί 180 βουλευτές για να περάσουν το αναθεωρητικό περιεχόμενο.

Έτσι λοιπόν μεθοδεύεται η αντιδραστική – αυταρχική θωράκιση του δικαστικού μηχανισμού. Τα τελευταία χρόνια απομακρύνεται ο δικαστικός μηχανισμός από την κοινωνία και τον λαϊκό έλεγχο, ώστε να εξυπηρετεί ακόμη περισσότερο ένα κλίμα αυταρχισμού και καταστολής.
Είναι προφανές ότι μια ασήμαντη μειοψηφία ομάδων συμφερόντων, στερώντας με πολιτικά «δημοκρατικά» μέσα τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα ανεξαιρέτως όλων των πολιτών, θα καρπωθεί μέσω αυτής της αναθεώρησης «νόμιμα» τη δημόσια περιουσία στο σύνολό της, την γη, την θάλασσα και τον αέρα, απομυζώντας τον όποιο πλούτο του τόπου προς όφελός της, αφήνοντας πίσω ένα περιβάλλον γενικευμένης φτώχιας, καταστροφικής ανάπτυξης, έλλειψης στοιχειώδους ποιότητας ζωής και δημοκρατικού ελλείμματος.
Τι πρέπει να κάνουν οι πολίτες.
Είναι άμεση ανάγκη και ηθική υποχρέωση όλων μας να αντιταχθούν στο του τόπου και των δικαιωμάτων των πολιτών του.
Ήδη οργανώνονται πρωτοβουλίες ενάντια στην νεοταξική αναθεώρηση: