Sunday, January 14, 2007

ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ


ΠΕΡΙ ΙΔΡΥΣΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΕΜΠ ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Ο πρόεδρος των Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ κος Κοσούλης στις 7/6/2006 σε ημερίδα στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο που διοργάνωσε η σχολή Αρχιτεκτόνων κατέθεσε την άποψη για τα σχέδια της ίδρυσης του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Για ευκολία ο λόγος του κου Κασούλη τίθεται υπό μορφή απαντήσεων σε λογικές ερωτήσεις ή επιχειρήματα που θα μπορούσαν να τεθούν

Θα υπάρξει καλύτερη προστασία του πολίτη με το ΣΔ; Θα αναβαθμιστεί η Δικαιοσύνη με την ίδρυσή του;
«Επέρχεται και άλλος περιορισμός του ρόλου της Δικαιοσύνης μέσα από την ίδρυση του θεσμού του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Στην ιστορία οι ιδρύσεις Συνταγματικών Δικαστηρίων είχαν αφετηρία, αιτία και στόχο την παροχή μεγαλύτερων εγγυήσεων για την προστασία των πολιτών.
Στη δική μας περίπτωση ο στόχος είναι να προστατευτεί η κρατική εξουσία και όχι ο πολίτης. Μια δημοκρατία που λειτουργεί στις σημερινές εποχές δεν έχει την απολυταρχία περασμένων εποχών. Στη κυβερνητική πρόταση που παρουσιάστηκε δεν υπήρξε κάποια μομφή στη Δικαιοσύνη ούτε το ΣτΕ και την λειτουργία του.
Απλά προβάλλεται σαν ένα αναγκαίο βήμα εκσυγχρονισμού.»

Στο εξωτερικό λειτουργούν ήδη Συνταγματικά Δικαστήρια.
«Επειδή έχουν Συνταγματικό Δικαστήριο χώρες της Δ. Ευρώπης αλλά και πρόσφατα της Ανατολικής θα πρέπει και εμείς να συνταχθούμε με αυτούς χωρίς να εξηγείται ότι εμείς είχαμε προηγηθεί στο θέμα της εξέτασης της Συνταγματικότητας των Νόμων από τα μέσα του 19ου αιώνα ενώ τα ΣΔ της Ευρώπης είναι προιόν θεωρητικά του 1919-1920 που έγινε το πρώτο Ευρωπαικό Δικαστήριο στην Αυστρία.
Με την διαφορά ότι η σύλληψη ήταν ότι αυτό το δικαστήριο δεν θα ελέγχει την ουσία των νόμων, δεν θα ελέγχει ουσιαστικές αντισυνταγματικότητες παρα μόνο διαδικαστικές παραβάσεις στη κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ των διαφόρων οργάνων του ομοσπονδιακού κράτους.
Το πρώτο ουσιαστικό Σ.Δικαστήριο, ιδρύθηκε στη Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την αιτία του Ναζισμού. Δηλαδή υπήρχαν άλλες αιτίες που οδήγησαν στην ίδρυση ΣΔ.»

Θα ελέγχονται με το ΣΔ τα οικονομικά των κομμάτων.
«Προβάλλεται ότι το ΣΔ θα ελέγχει τα οικονομικά των κομμάτων και το πόθεν έσχες των πολιτικών. Υπενθυμίζεται ότι στην Ευρώπη αυτοί οι έλεγχοι γίνονται από διοικητικά όργανα».

Τι νόημα θα έχει η προσφυγή του πολίτη στο ΣΔ;
«Ο πολίτης θα εχει δυνατότητα να προσφύγει στο ΣΔ αφού προηγουμένως έχει εξαντλήσει τις προηγούμενες βαθμίδες δικαιοσύνης. Είναι κατανοητό ότι το εξεταζόμενο θέμα στο ΣΔ πιθανά θα είναι ξεπερασμένο και άχρηστη η οποιαδήποτε απόφαση».

Τι σύνθεση θα έχει το ΣΔ;
«Στο ΣΔ οι αρμοδιότητές του όπως προτείνονται είναι ακρωτηριασμένες σε σχέση με το τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ακόμα δεν έχει γίνει γνωστό τι σύνθεση θα έχει το ΣΔ και επιμελώς παραβλέπεται να ξεκαθαριστεί. Στη Γερμανία υπάρχουν αντιδράσεις για τον τρόπο επιλογής στην σύνθεση. Μοιραία τα δυο μεγάλα κόμματα θα έρχονται σε κάποια συμφωνία προσώπων της επιλογής τους και εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό ότι η όποια εκδίκαση θα είναι κατά μεγάλο βαθμό υπό τον έλεγχό πολιτικών επιλογών και αποφάσεων.
Στη Γερμανία για παράδειγμα αν και υπάρχουν αντιδράσεις, η πλειοψηφία των μελών του ΣΔ είναι μέλη κομμάτων και διαθέτουν κομματική ταυτότητα. Αυτά αναφέρονται για να εξεταστεί αν όλα αυτά είναι συμβατά με την Ελληνική πραγματικότητα και κουλτούρα».

Η Δικαστική εξουσία και η Δημοκρατία υποβαθμίζεται με την ίδρυση του ΣΔ;
«Σε άρθρο στην Απογευματινή αναφέρθηκε ότι αυτό που ενδιαφέρει είναι η αποτελεσματικότητα της εκτελεστικής εξουσίας της οποίας αποτελεί εμπόδιο το κράτος δικαίου το οποίο επιχειρείται να παραμερισθεί με αυτό τον τρόπο. Στο Ρωμαικό κράτος υπήρχε ο θεσμός του δικτάτορα όπου για 6 μήνες οι συγκλητικοί μπορούσαν να παραδώσουν σε κάποιο την απόλυτη εξουσία χωρίς να του ζητηθεί κανένας έλεγχος. Ελπίζουμε ότι αυτό δεν θα ισχύσει και στην Ελλάδα όπου κάποιος θα μπορεί ανεξέλεγκτα να ασκεί εξουσία για 4 χρόνια.
Η έκφανση μεταξύ δικαίου και εξουσίας είναι ότι το δίκαιο αποτελεί μέσο ενίσχυσης και νομιμοποίησης της εξουσίας αλλά ταυτόχρονα και μέσο ελέγχου και αντίδρασης. Ο υπέρμετρος περιορισμός του δικαστικού ελέγχου θα δημιουργήσει προβλήματα Δημοκρατίας».

Το ΣτΕ εμποδίζει την άσκηση πολιτικής γης των κυβερνήσεων;
Πρέπει να ενισχυθεί η τοπική αυτοδιοίκηση απέναντι στην εχθρική νομολογία του ΣτΕ;

«Αναφέρεται έτσι για παράδειγμα ότι, στη Γερμανία ο χωροταξικός έλεγχος είναι στην αρμοδιότητα των τοπικών πολεοδομιών. Εκεί όμως υπάρχει μια διαδικασία αυστηρής διαδικασία που τηρείται ευλαβικά, συμμόρφωσης, όσων αποφασίζουν οι οργανισμοί αυτοδιοίκησης σε σχέση με τους κανόνες που έχουν τεθεί σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Υπάρχει όμως εκεί διαρκής συνεργασία όσων ασχολούνται με αυτά τα θέματα ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα έλλειψης συντονισμού και πλήρους διάλυσης.
Σε εμάς προκύπτει ότι ενώ οι κανόνες είναι ασαφείς και γενικοί να δίνεται η αρμοδιότητα στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης. Το αν έχουν ή όχι την υποδομή και τα εχέγγυα οι οργανισμοί για να ασκήσουν αυτή την αρμοδιότητα είναι εύκολα αντιληπτό. Η πολιτική γης δυστυχώς γίνεται ψηφοθηρικό εργαλείο σε συμφέροντα ελαχίστων που μαστίζουν την Ελληνική γη και κρύβονται στις κομματικές τρύπες.
Έτσι συμβαίνει το εξής σουρεαλιστικό. Οι νομάρχες, δήμαρχοι να βγάζουν αποφάσεις πχ αύξησης ορίων δόμησης και πολίτες που θα έπρεπε να επωφεληθούν να προσφεύγουν εναντίον αυτών των αποφάσεων για κάποιους βάσιμους λόγους συνήθως προστασίας της ποιότητας ζωής.

Οι πολίτες πρέπει να μπλοκάρουν την προτεινόμενη αναθεώρηση;

Στις Δημοκρατίες οι νόμοι και το Σύνταγμα απηχούν την βούληση των πολιτών.
Όταν διατυπωθεί αυτή η βούληση ως νόμοι ή Σύνταγμα και ψηφιστεί, τότε τα Δικαστήρια είναι υποχρεωμένα να τους υπηρετήσουν.
Δεν έχει καμία σημασία αν αυτή η βούληση είναι προϊόν γνώσης, άγνοιας ή αποχής.»


ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ-ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
Ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος Μ. Δεκλερής με τις δικές του δημοσιοποιημένες απόψεις αποσαφηνίζει τυχόν άλλες απορίες (που παραθέτονται σε μορφή ερωτήσεων).

Υπάρχει περίπτωση το ΣΔ να νομιμοποιήσει καταστροφές στο περιβάλλον;
«Η ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου, στο οποίο θα περιέλθει ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων, ο οποίος μέχρι τώρα ασκείται από τα δύο Ανώτατα Δικαστήρια της Χώρας, το Συμβούλιο της Επικρατείας και τον Άρειο Πάγο και οι αναθεωρήσεις των άρθρων που προαναφέρθηκαν είναι αλληλένδετες και έχουν ως στόχο να καταστήσουν. "νομιμοφανείς", τις ήδη σχεδιαζόμενες καταστροφικές επεμβάσεις στα δάση και στο φυσικό περιβάλλον, οι οποίες είναι ανεπίτρεπτες υπό το κράτος του ισχύοντος Συντάγματος, αφ' ετέρου δε να αφαιρέσουν από το φυσικό δικαστή, δηλ. το ΣτΕ, την δικαιοδοσία να κρίνει επί της συνταγματικότητας των νόμων.
Αν λάβει κανείς υπ' όψιν ότι τα περισσότερα και σοβαρότερα ζητήματα συνταγματικότητας γεννώνται σε υποθέσεις εφαρμογής νόμων που πλήττουν το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον και τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών, είναι προφανής η σημασία της αφαιρέσεως των υποθέσεων αυτών από την δικαιοδοσία του ΣτΕ».

Επιχειρείται φίμωση της δικαιοσύνης με το ΣΔ;
«Με την ίδρυση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, ανατρέπεται πράγματι πλήρως το ελληνικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης.
Να σημειωθεί ότι η πρώτη απόπειρα περιορισμού του αποτελεσματικού ελέγχου που άσκησε το ΣτΕ, και ιδίως το Ε΄ Τμήμα, επί των περιβαλλοντικών υποθέσεων, επιχειρήθηκε με την προηγούμενη αναθεώρηση του έτους 2001, η οποία αφαίρεσε από τα Τμήματα του ΣτΕ την δυνατότητα να κρίνουν επί των ζητημάτων συνταγματικότητος των νόμων που εφαρμόζουν και τα υποχρέωσε να στέλνουν τις υποθέσεις αυτές στην Ολομέλεια.
Το πρωτοφανές αυτό πλήγμα κατά του φυσικού δικαστού των υποθέσεων έγινε προφανώς με την προσδοκία ότι έτσι θα ανατραπεί η νομολογία του Ε΄ Τμήματος, αφού η Ολομέλεια, μην έχοντας τις εξειδικευμένες γνώσεις των Τμημάτων, θα εμφανίζετο ελαστικότερη στα θέματα συνταγματικότητος.
Οι προσδοκίες αυτές δεν επαληθεύτηκαν και για το λόγο αυτό επιχειρείται ήδη πλήρης εξουδετέρωση του ΣτΕ με την ίδρυση του Συνταγματικού Δικαστηρίου».

Διαφορές μεταξύ των χωρών
«Ακούγεται το επιχείρημα ότι Συνταγματικά Δικαστήρια έχουν πολλές προηγμένες έννομες τάξεις, όπως η Αμερικανική, η Γερμανική και Γαλλική. Οι έννομες, όμως, αυτές τάξεις δεν έχουν καμμία ομοιότητα με την ελληνική, ούτε διασφαλίζουν εν τοις πράγμασι τόσο αποτελεσματικό έλεγχο συνταγματικότητος όπως αυτός που ασκείται στην Ελλάδα. Χώρες όπως η Αμερική και Γερμανία αποτελούν ομοσπονδιακά κράτη, τα οποία έχουν ανάγκη συνταγματικού δικαστηρίου για το συντονισμό των ανωτάτων δικαστηρίων των επί μέρους πολιτειών, κρατιδίων κλπ., το δε Συνταγματικό Δικαστήριο της Γαλλίας αποτελεί πράγματι ένα πολιτικό σώμα αποτελούμενο από προσωπικότητες, το οποίο ασκεί κατά κανόνα προληπτικό μόνον έλεγχο συνταγματικότητος περιωρισμένης ισχύος».

Το Ελληνικό σύστημα Δικαιοσύνης
«Αντιθέτως, η Ελλάδα διαθέτει ένα από τα δημοκρατικότερα και αποτελεσματικότερα συστήματα ελέγχου συνταγματικότητος των νόμων, το οποίο έχει τα εξής πλεονεκτήματα.
· Προβλέπει τον διάχυτο έλεγχο συνταγματικότητος, δηλαδή παρέχει σε κάθε δικαστή, ακόμα και κατωτέρου βαθμού, το δικαίωμα να κρίνει αντισυνταγματικό το νόμο τον οποίο καλείται να εφαρμόσει και να έχει επ' αυτού την τελευταία λέξη εφ' όσον φυσικά η απόφασή του δεν προσβληθεί με τα συνήθη ένδικα μέσα ενώπιον ανωτέρων δικαστηρίων.
· Τα ζητήματα συνταγματικότητος, όπως και κάθε άλλο νομικό ζήτημα, κρίνονται από ανεξάρτητους δικαστές καρριέρας, οι οποίοι ανήκουν στο σώμα της δικαιοσύνης από την αρχή της σταδιοδρομίας τους και στων οποίων την εξέλιξη δεν παρεμβαίνει σε κανένα στάδιο η νομοθετική ή η εκτελεστική εξουσία. Αντιθέτως, το Συνταγματικό Δικαστήριο πρόκειται να αποτελέσει ένα ξένο σώμα, μια "σφήνα" στο δικαστικό σύστημα της Χώρας, το οποίο δεν είναι δυνατό να παρέχει εχέγγυα αντικειμενικής κρίσεως. Και τούτο γιατί τα μέλη του, ακόμα κι αν ωρισμένα απ' αυτά προέρχονται από το δικαστικό κλάδο, θα επιλέγονται ad hoc, είτε από την Βουλή είτε από την Κυβέρνηση (ακόμα δεν έχει γίνει γνωστός ο ακριβής τρόπος). Με άλλα λόγια, οι ελεγχόμενοι, δηλ. Βουλή και Κυβέρνηση, θα επιλέγουν τους ελεγκτές τους!
· Η εξουδετέρωση του ΣτΕ θα αποτελέσει καίριο πλήγμα κατά του Κράτους Δικαίου. Το ΣτΕ αποτελείται από δικαστές οι οποίοι έχουν διανύσει όλη τους τη σταδιοδρομία στο Δικαστήριο αυτό, έχουν συνολική εποπτεία της εννόμου τάξεως και των παθολογιών της Διοικήσεως και, όπως έχει περίτρανα αποδειχθεί, διαθέτουν την εμπειρία, το κύρος, την επιστημονική γνώση και, κυρίως, το σθένος να κρίνουν επί συνταγματικών ζητημάτων».


Αυξάνεται ο αυταρχισμός και η καταστολή με την ίδρυση ΣΔ;
«Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την υπερεκατονταετή λειτουργία του το ΣτΕ επετέλεσε το έργο της προστασίας των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων κατά τρόπο έγκυρο και αποτελεσματικό, κέρδισε την εμπιστοσύνη των πολιτών, δημιούργησε νομολογία πρωτοποριακή και διεθνώς ανεγνωρισμένη και θεωρείται δικαίως ως ο πλέον επιτυχημένος και αξιόπιστος θεσμός της Ελληνικής Πολιτείας.
Αυτόν το θεσμό, που υπάρχει από της γενέσεως του νέου ελληνικού κράτους, έρχεται τώρα να εξουδετερώσει η επιχειρούμενη αναθεώρηση όχι διότι δεν λειτουργεί σωστά, αλλά επειδή ακριβώς επιμένει να λειτουργεί σωστά εν μέσω του χάους, των παρανομιών και της αυθαιρεσίας που μαστίζουν το ελληνικό κράτος.
Σε άμεση συνάρτηση λοπόν με την υποβάθμιση του ΣτΕ βρίσκεται και η σχεδιαζομένη επίθεση κατά του περιβάλλοντος, η οποία, τουλάχιστον ως προς τα δάση, αποκτά πλέον το συνταγματικό έρεισμα που της έλειπε την ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου».

Από κείμενο του Επιμελητηρίου του Περιβάλλοντος.

ΑΛΛΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ
Πως θα επηρεαστούν οι άλλες βαθμίδες δικαιοσύνης με το ΣΔ;
Παρόλα αυτά το γεγονός ότι και σε χαμηλότερες δικαστικές βαθμίδες κρινόταν η ‘συνταγματικότητα’ ενός νόμου, επέτρεπε να κρίνονται αντισυνταγματικές ορισμένες από τις πιο αντεργατικές διατάξεις. Έτσι μπορούσαν μέσα από τους αγώνες να κερδηθούν σε δικαστήρια εργατικές υποθέσεις, καθώς και να ανατραπούν ή έστω να καθυστερήσουν ορισμένα από τα πιο μεγάλα περιβαλλοντικά εγκλήματα. Αυτή ακριβώς η δυνατότητα πάει τώρα να αναιρεθεί. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα συμβάλει και η ίδρυση του Συνταγματικού δικαστηρίου (άρθρο 100 Σ). Ιδρύεται ένα υπερδικαστήριο, με βασικές αρμοδιότητες, τον τελικό έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων, αλλά και τη συμβατότητά τους με τις κοινοτικές (Ε.Ε.) διατάξεις. Έτσι, προωθείται η αναδόμηση του δικαστικού μηχανισμού σε μια αυταρχική, ιεραρχική και συγκεντρωτική δομή, ώστε να μην επιτρέπονται παρεκκλίσεις, από τον έλεγχο των κυβερνήσεων και των νόμων της αγοράς.
Επιπλέον, η ανάθεση στο δικαστήριο αυτό, της αρμοδιότητας για τον έλεγχο της συμβατότητας του ελληνικού δικαίου με το ευρωπαϊκό, ανοίγει την πύλη για αυτόματη μεταφορά στο εσωτερικό, των αντιδραστικών κατευθύνσεων της ευρωπαϊκής νομοθεσίες (π.χ. η υποχρεωτική αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης).

Υπάρχουν και άλλα άρθρα προς αναθεώρηση όπου μειώνεται η Δημοκρατία, η Εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα του πολίτη;
Υπάρχουν και εκτός των άλλων είναι και το άρθρο 28 που αφορά την άσκηση της Εθνικής κυριαρχίας και απαιτεί για να μειωθεί, την απόλυτη πλειοψηφία του όλου δηλαδή τα 3/5 των βουλευτών. Με την επικείμενη αναθεώρηση μειώνεται ακόμη περισσότερο ο αριθμός των βουλευτών που χρειάζεται να ψηφίσουν υπέρ της ενσωμάτωσης των ευρωπαϊκών, ΝΑΤΟϊκών ή άλλων αποφάσεων μείωσης της Εθνικής κυριαρχίας στο εσωτερικό δίκαιο της χώρας. Θα χρειάζονται πλέον μόνο 151 βουλευτές για την προώθηση του ευρωπαϊκού, ιμπεριαλιστικού, ή όποιου άλλου «δικαίου» στο εσωτερικό της χώρας.Έτσι με την αποτύπωση των παραπάνω ρυθμίσεων στον Καταστατικό Χάρτη της χώρας η κυβέρνηση επιδιώκει να αναγορευθεί σε υπέρτατο συνταγματικό κανόνα η πιο άγρια εκδοχή αγοραίας και αντιλαϊκής διαχείρισης.
Προχωρούν στην αναίρεση συμβιβασμών που είχαν γίνει στο μεταπολιτευτικό Σύνταγμα, λόγω της δυναμικής του λαϊκού κινήματος που τους «επανατοποθέτησε» στην εξουσία, για να επιτεθούν στα δικαιώματα του Λαού εκ των υστέρων με τον πιο προκλητικό τρόπο.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Ποια είναι η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος.
Να σημειωθεί ότι η διαδικασία της αναθεώρησης έχει ως εξής, στη παρούσα φάση εισάγονται τα άρθρα προς αναθεώρηση στην επιτροπή της Βουλής, μετά από συζήτηση περνάν στην Ολομέλεια για να αποφασίσει για την αναθεώρηση, όχι όμως για το περιεχόμενο.
Αν ψηφιστεί από την Ολομέλεια η αναθεώρηση των προτεινόμενων άρθρων από 180 βουλευτές, τότε στην επόμενη βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές χρειάζονται μόνο 150 ψήφοι για το περιεχόμενο των άρθρων της αναθεώρησης, δηλαδή με 50% των βουλευτών αρκεί για να καταργήσει χωρίς κανένα περιορισμό και δέσμευση το Σύνταγμα. Αν δεν εξασφαλιστούν στη παρούσα βουλή οι 180 ψήφοι, η επόμενη βουλή θα χρειαστεί 180 βουλευτές για να περάσουν το αναθεωρητικό περιεχόμενο.

Έτσι λοιπόν μεθοδεύεται η αντιδραστική – αυταρχική θωράκιση του δικαστικού μηχανισμού. Τα τελευταία χρόνια απομακρύνεται ο δικαστικός μηχανισμός από την κοινωνία και τον λαϊκό έλεγχο, ώστε να εξυπηρετεί ακόμη περισσότερο ένα κλίμα αυταρχισμού και καταστολής.
Είναι προφανές ότι μια ασήμαντη μειοψηφία ομάδων συμφερόντων, στερώντας με πολιτικά «δημοκρατικά» μέσα τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα ανεξαιρέτως όλων των πολιτών, θα καρπωθεί μέσω αυτής της αναθεώρησης «νόμιμα» τη δημόσια περιουσία στο σύνολό της, την γη, την θάλασσα και τον αέρα, απομυζώντας τον όποιο πλούτο του τόπου προς όφελός της, αφήνοντας πίσω ένα περιβάλλον γενικευμένης φτώχιας, καταστροφικής ανάπτυξης, έλλειψης στοιχειώδους ποιότητας ζωής και δημοκρατικού ελλείμματος.
Τι πρέπει να κάνουν οι πολίτες.
Είναι άμεση ανάγκη και ηθική υποχρέωση όλων μας να αντιταχθούν στο του τόπου και των δικαιωμάτων των πολιτών του.
Ήδη οργανώνονται πρωτοβουλίες ενάντια στην νεοταξική αναθεώρηση:

No comments: